مقالات

و یاخینلاردا، قوقل ترجومه‌یه[1] یوز اون یئنی دیل علاوه اولونوب و بونلارین آراسیندا هم عرب الیفباسیندا هم لاتین الیفباسیندا سورانی و کورمانجی[2] ده وار. باخیلاندا بو، سولطه آلتیندا قالان هر هانسی بیر دیل اوچون بؤیوک بیر قازانجدیر چونکی متا[3] کیمی شیرکتلر (فیسبوک، اینستاقرام، واتساپ و سایره) آرتیق قوقل ترجومه‌دن ایستیفاده ائدیر. بو ایسه مؤوقعیّت اولاراق ضعیف قالمیش دیللر اوچون بؤیوک بیر ایمکان یارادیر کی، بیر کلیک‌له اینسانلار او دیلده یازیلان کامئنت‌لری، ایستوری‌لری، و پوستلاری راحاتلیقلا ترجومه ائتسینلر.

رژیم بشار اسد در عرض تنها یک هفته سقوط کرد و امید فعالینی که در نقاط مختلف دنیا علیه ظلم و دیکتاتوری مبارزه می‌کنند، قوت گرفت. مخصوصا برای فعالین ایرانی عمق این امید صد چندان بود. چرا که رژیم اسد مهم‌ترین متحد جمهوری اسلامی ایران بود و سرنگونی او تاثیرغیرقابل انکاری در تضعیف رژیم ایران

اگرچه انقلاب مصر، با هدف دموکراسی و عدالت اجتماعی به میدان آمد، اما زنان یک مرتبه، متوجه شدند که علیرغم مشارکت گسترده در اعتراضات، از بازنویسی رفراندوم قانون اساسی مصر محروم خواهند شد و همچنین، در کمیته هایی که برای مذاکره با نیروهای نظامی انتخاب شده بودند راه نخواهند یافت. همه این مسائل در حالی به وقوع می پیوست که زنان، در میدان التحریر، مورد آزار و اذیت قرار گرفته و تهدید به تجاوز گروهی می شدند. بدن زنان، پس از پایان رژیم مبارک، منبع اختلافات و بحث‌ و جدل ها شد. تست بکارت دختران، تعرض های جنسی، فتواهایی که تجاوز جنسی به فعالان بی حجاب را تایید کرده و آن را قانونی جلوه می داد؛ از اقدامات خشونت آمیزی بودند که هدفشان به حاشیه راندن زنان از عرصه سیاست و براندازی زندگی دموکراتیک در این کشور بود.

همان‌‌طور که مشاهده می‌شود، تصاویر سنجیده مودیس (ماهواره ناسا)، به وضوح نشان می‌دهد که در طول ۲۳ سال گذشته، وقوع بارش‌های بیشتر (پوشش برفی)، همواره در آنسوی خط مرزی ایران و ترکیه، پدیده‌ای معمول و طبیعی بوده است. از آنجایی که خط مرزی ایران و ترکیه بر خط‌الرأس (قله‌ها) ارتفاعات کوهستانی مماس بوده و جهت

دومان رادمهر در ادامه اعتراضات سریالی سالهای پیشین، جنبش اعتراضی اخیر با عنوان “زن، زندگی، آزادی”، هیجان و شور خاصی در جامعه ی ایران ایجاد کرده است. گستردگی اعتراضات، تداوم آن در مدت چندین ماهه و نیز گفتمان نسبتا مشروع و مدرن آن سبب شده است تا در کنار حاد شدن ناکارآمدی حاکمیت در مهار